امید رضایی؛ وکیل احمدی؛ علی مرادی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی نقش فقر اقتصادی در مشارکت اجتماعی و سیاسی و آسیبهای اجتماعی در محلات محروم شهر جوانرود بوده است. روش پژوهش کمی با استفاده از پیمایش، جامعه آماری 16404 نفر و حجم نمونه 376 نفر انتخاب شده است. پرسشنامه شیوه خوشهای چندمرحلهای تکمیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد کمتر از 20 درصد از پاسخگویان در خانه ماشین لباسشویی، ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی نقش فقر اقتصادی در مشارکت اجتماعی و سیاسی و آسیبهای اجتماعی در محلات محروم شهر جوانرود بوده است. روش پژوهش کمی با استفاده از پیمایش، جامعه آماری 16404 نفر و حجم نمونه 376 نفر انتخاب شده است. پرسشنامه شیوه خوشهای چندمرحلهای تکمیل شد. یافتههای پژوهش نشان داد کمتر از 20 درصد از پاسخگویان در خانه ماشین لباسشویی، کامپیوتر، کتابخانه شخصی و مبلمان خانه داشتهاند. بین 20 تا 40 درصد پاسخگویان در خانواده خود حداقل با یکی از آسیبهای اجتماعی درگیر بودهاند. مشارکت اجتماعی و سیاسی کمتر از متوسط بوده است. تحلیل رگرسیون نشان داد که ضریب تأثیر فقر اقتصادی بر مشارکت اجتماعی 13/0 و مشارکت سیاسی 22/0– بوده است یعنی هر چه افراد فقر اقتصادی بیشتری داشتهاند، مشارکت اجتماعی کمتر و مشارکت سیاسی بیشتری داشتهاند. نتیجه تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد پاسخگویانی که فقر کمتری داشتهاند احتمال وقوع آسیبهای اجتماعی نزاع و درگیری، فرار از خانه، طلاق و اعتیاد در خانواده آنها کمتر بوده است و برعکس احتمال وقوع آسیبهای اجتماعی خشونت خانگی، ترک تحصیل، کودک کار و سابقه زندان در آنها بیشتر بوده است. به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که فقر موجود در جامعه مورد مطالعه همچنان که تحصیلات، درآمد و شغل آنان نیز نشان داده است، فقری قابلیتی و ساختاری است که این فقر در دسترسی به امکانات معیشتی پایدار خود را نشان داده است و به شکلگیری نوعی از آسیبهای اجتماعی، مشارکت اجتماعی و سیاسی در محلات محروم شهر جوانرود منجر شده است.